Rozdział 44

*Tydzień później*

-Amy?

-Tak? Przepraszam zamyśliłam się.

-Jesteś zamyślona od tygodnia.-powiedziała Ari, miała racje

-I co z tego? 

-Znam to spojrzenie. Czy to jest związane z Lukiem?-zapytała

-Może. Nie powiem Ci, ty mi nic nie mówisz.-odpowiedziałam i poszłam na kanapę 

-Boże, Amy, skończ. Wiesz co, dzisiaj Ci go przedstawię.-powiedziała siadając obok mnie

-No nareszcie! 

-To ja do niego pójdę, powiedzieć.

-Okej. Poczekaj Ari.

-Co?

-Czy to jest Niall?-zapytałam

-Skąd Ci taki pomysł przyszedł do głowy? Oczywiście, że nie

-Okej, pa. 

Kamień z serca,

-Pa-powiedziała, pocałowała mnie w policzek i wyszła

*Rozmowa telefoniczna*

-No, Ari poszła, to możesz wpadać

-Już, lecę słonko.

***

-Hej, kochanie-powiedział Luke wchodząc do środka.

-Hej-odpowiedziałam i przytuliłam się do niego-Ty tak to słodko mówisz

-Kochanie-powiedział i zaśmialiśmy się

Od kilu dni spotykam się regularnie z Lukiem. W prawdzie nie jesteśmy jeszcze parą, ale z czasem to możliwe. 

-Kocham Cię, wiesz?

-Wiem.-z moich ust nie wyszły jeszcze te dwa słowa. Za wcześnie. Wole poczekać, ale wiem, że Luke to ten właściwy.

Nagle usłyszałam dzwonek powiadamiający mnie o otrzymaniu wiadomości.

-Od kogo?

-Ari, piszę, że przyjdzie jutro, rano z swoim chłopakiem

-Czyli Calum nie ma u niej szans

-No widzisz. Nie ma.-powiedziałam i zaczęliśmy się śmiać

-To co będziemy robić? Mamy cały dom dla siebie.-powiedział i zaczął całować mnie po szyi.

-Nie to co myślisz.-odpowiedziałam i lekko go odepchnęłam.

Usiadłam na kanapę, a on obok mnie i obiął mnie ramieniem.

-Jak ja kocham te podryw na ziewanie-powiedziałam i westchnęłam

-Okej już zabieram.

-Nie, nie, nie! Zostaw!

-Jaka ty słodka. Moja mała księżniczka.

-Księżniczko nawet nie chcesz wiedzieć jak mam na imię?-Jego głos

był taki... taki... Boże przestań o tym myśleć

-Szczerze? To nie potrzebuję tego wiedzieć-odwróciłam się na

chwilę w jego stronę i zrobiłam sztuczny uśmieszek.

-Ale chcesz-powiedział i przysunął się bliżej mnie.-Jestem Niall,

a ty jeśli można wiedzieć?

-Amy

To nie czas na wspomnienia. Z dnia na dzień coraz bardziej ciągnie mnie do Luka, ale moja podświadomość coraz częściej przypomina mi chwile z Niallem.

***

-Okej, to pa

-Pa

-Pa

-Pa. Możemy tak w nieskończoność.

-A może chcesz zostań na noc?-zapytałam w ostatniej chwili

-Dobrze-odpowiedział

Staliśmy tak kilka minut w milczeniu. Ta niezręczna cisza, kocham to. 

-Więc?

-Więc....

-Luke, ja...-zaczęłam, ale nie zdążyłam czegokolwiek powiedzieć, bo Luke wpił się w moje usta.

Wziął mnie na ręce nie przerywając pocałunków. Weszliśmy schodami do góry.

-Który to twój pokój?-zapytał

-Po lewej.-odpowiedziałam, a nasze usta znów się połączyły.

Luke kopnął drzwi i znaleźliśmy się w środku mojego pokoju. Rzucił mnie na łóżko i przeniósł swoje usta na szyje, a potem coraz niżej.

-Pozwól mi skończyć.-zaczęłam, a ten się na mnie spojrzał-Luke, ja Cię kocham-powiedziałam, a na jego twarzy pojawił się piękny uśmiech.

************************************

Czytasz=Komentujesz

Spodziewaliście się takiego zakończenia rozdziału? ;)

Pozdrawiam ♥