Rozdział 25

*Następny dzień*Oczami Nialla*

-Naprawdę chcesz odpuścić?-zapytał Greg gdy opuszczałem jego dom

-Tak.-zamahałem się przez chwile.-Wiem, że już kogoś ma i nie chce się wtrącać. Niech będzie szczęśliwa z nim. Kiedy ona jest szczęśliwa to ja jestem.

-To narazie, ale wiesz możesz jeszcze zostać.

-Nie chce jej spotkać. Pozdrów wszystkich. Cześć-powiedziałem i z walizką pojechałem na lotnisko. Londyn, wracam.

*Oczami Amy*

Wciąż nie mogę się pozbierać po jego śmierci. Czemu akurat on? A co czuje teraz Ar. Za chwilę się z nią widzę i idziemy na pogrzeb. Cmentarz. Nie za fajne miejsce na spotkanie. Ostatni raz go zobaczymy. Boję się o nią, że sobie coś zrobi, że się załamie. Musze cały czas być z nią. Muszę ją wspierać. Wstałam z łóżka. Byłam ubrana na czarno:

Stanęłam przed lustrem ubrałam marynarkę, okulary, kapelusz i wyszłam.

*Cmentarz*

-Zebraliśmy się to żeby pożegnać Nathana.......-zaczął mówić ksiądz.

Nie było osoby która nie płakała. Po mojej twarzy spływały zły. Trzymałam za rękę Ariane. Tak strasznie się trzęsła. 

***

-Amen....

Gdy ksiądz skończył mówić wszyscy po kolei podchodzili do grobu. Poczekałyśmy z Ar do samego końca. Gdy większość już poszli przyklękłyśmy przy grobie.

-Hej kochanie...-zaczęłam z płaczem Ar. Mówiła długo, ale rozumiem ją. Tęskni i nie sądzę że kiedykolwiek zapomni. bo ja nigdy nie zapomnę. 

-Cześć przyjacielu. Nie spędziliśmy jakoś dużo czasu razem, ale strasznie cię polubiłam i mam nadzieję, że ty mnie. Wiesz zawsze będziesz w moim sercu w naszym- spojrzałam na Ariane. -Pamiętaj o nas i patrz czasami tam z góry. Okej? Żegnaj.-powiedziałam i odeszłam. 

Stałyśmy tam jeszcze przez dłuższą chwile i poszliśmy do domu.

***

Siedziałam z Arianą u mnie w domu i gadałyśmy godzinami. Ona już śpi, a ja wciąż się wiercę i myślę. Jakoś już od dłuższego czasu nie mogę spać. Mój mózg ma schizy. Ciekawe co tam u Nialla? Jak się ma? Co się z nim dzieję? Teraz kiedy umarła druga połówka Ariany zaczynam myśleć o Niallu. Może to odejście od niego to nie był najlepszy pomysł? Nie. Nie chce już o tym myśleć. Mam dobre życie, nie chce go zmieniać. Jest takie jakie jest i nie chce innego. 

*Oczami Nialla*Londyn*

-Siema chłopacy.-powiedziałem wchodząc do domu.

-No nareszcie-krzyknął Harry

-I jak tam, co tam? Są postępy? Gdzie jest, chcemy ją poznać-zaczął skakać wokół mnie Lou. 

-Lou...-powiedział Liam i popatrzał na niego swoim dorosłym wzrokiem

Wziąłem piwo z lodówki i usiadłem na kanapie obok Zayna.

-Nie ma jej i nie będzie. Ma chłopaka i jest szczęśliwa, a ja zapominam.-powiedziałem i napiłem się

-Ooo....-rzekł Harry

-No cóż, nie ona to inna-wreszcie odezwał się Zayn, ale jak już coś powiedział to po prostu nie wierzę. 

-Będzie dobrze, będzie dobrze......

**************************

Czytasz=Komentujesz

Jakoś nie podoba mi się ten rozdział

nie chodzi o treść tylko i słowa, ale

chciałam go dodać.

Mam nadzieję że się spodoba :)

Pozdrawiam ♥